Varlığın eziyet, yokluğun ceza
Bu nasıl sevmektir anlayamadım
Koyduğun kuraldır, yaptığın kaza
Bu nasıl sevmektir anlayamadım
Bir gün güldüğüne, bir gün ağlarsın
Bir gün durgun akar, bir gün çağlarsın
Bir gün azad eder bir gün bağlarsın
Bu nasıl sevmektir anlayamadım
Bana kabus ettin tatlı düşleri
Bir gülersin bir dökersin kaşları
Bazen gül atarsın bazen taşları
Bu nasıl sevmektir anlayamadım
Görenler zanneder can ile canan
Sönmez bir ateşsin içimde yanan
Bunca yıl düşünüp taşındım inan
Bu nasıl sevmektir anlayamadım
Ozan Behram ALTUNAL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder